Breipatroon voor iedereen. 
1ste toer; neem de draad op voor de toekomst. Begin elke dag met een blij gemoed.
2de toer; Doe kalm aan en neem de tijd om blij en gelukkig te zijn.
3de toer; Wees vriendelijk en steek de handen blijmoedig uit naar anderen naar anderen
4de toer; wees spontaan en spreek goed over iemand die niet aanwezig is.
5de toer; Zoek steeds naar het goede in het leven en geef eens een schouderklopje.
6de toer; Innerlijke vrede maakt je blij en rijk.
7de toer; een glimlach van één seconde is meer dan een lamp die een jaar brand.
8ste toer; Probeer een ander moed in te spreken als die het niet meer zien zitten.
9de toer; probeer elke dag met tenminste één ding blij te zijn.
Dan is het geen verloren dag.
10de toer; vertrouw elke dag op God en leg alles in Zijn hand.
Vanaf eerste toer steeds herhalen. En vergeet niet dat de beste breister ook nog wel eens een steekje laat vallen. Geen paniek, vlug ophalen en vrolijk verder breien.
De reddende Engel.
Op een hete zomerse zondag, was ik in de kerk mijn bijbel vergeten. Dus moest ik even terug.
Op het mooie plekje voor de kerk, op de bankjes zaten 2 mensen.
Een van de fietsen van de mensen stond onderste boven, dus nam ik aan dat ze pech hadden.
Even een praatje maken dacht ik.
Tijdens hun fietstocht had de man al pech gehad. Even een bakje water halen en de band kan geplakt worden. Tijdens het plakken ben ik even thuis de grote fietspomp gaan halen, want met zo’n klein pompje duurt het allemaal wat langer. Intussen was het ventiel zoekgeraakt en na lang zoeken hebben we het gevonden, in de velg van het wiel. Tot twee keer toe liep de band weer langzaam leeg. Wij snapten er niks van. Wat nu? Ik vroeg nog:” zit de plakker wel op de goede plek”?
De mensen zaten in een hotel in Wolvega. Daar bracht ik de man naartoe en de vrouw bleef achter met een boek. De zon scheen, dus wat wil je nog meer! Toen de mensen hun auto hadden, konden de fietsen erop. De band bleef leeglopen dus dit was de enige oplossing.
De man noemde mij de Barmhartige Samaritaan, daar had de dominee ’s morgens nog over gesproken in de dienst. Dat heeft zo moeten zijn. De mensen waren zo blij met de hulp!
Een paar dagen later lag er een kaartje in de bus met daarop geschreven:
“Helpende engel” nogmaals bedankt voor de geboden hulp!
ps; het plakkertje bleek net naast het gaatje geplakt.
Geweldig toch zo’n zitje bij de kerk! (door :WS)
Ode aan Eesveen
Eesveen, o Eesveen, al vele jaren oud.
Aan de boorden der Aa, vroeger eenmaal gebouwd.
Hier ben ik geboren en hoorde steeds bij jou.
Eesveen, o Eesveen, waar ik zoveel van hou.
Refrein:
Zo dicht bij het water, de bossen en de hei.
Daar voel ik mij gelukkig, daar voel ik mij zo blij.
En mooi is ook Steenwijk, dat grenst toch aan jou.
Eesveen, o Eesveen waar ik zoveel van hou.
Met de Witte School en de Koperen Pomp
En ook het Lokaal dat hier al heel lang stond.
Hier voelen wij ons thuis, iedere man, iedere vrouw.
Eesveen, o Eesveen, waar ik zoveel van hou.
Refrein:
Zo dicht bij het water, de bossen en de hei.
Daar voel ik mij gelukkig, daar voel ik mij zo blij.
En mooi is ook Steenwijk, dat grenst toch aan jou.
Eesveen, o Eesveen waar ik zoveel van hou.
De Dwarsweg en Binnenweg en ook de Gierwal.
De Bult, de Eese, maar de Wulpen ook vooral.
Met koeien en weiden, de hemel zo blauw.
Eesveen, o Eesveen waar ik zoveel van hou.
Refrein:
Zo dicht bij het water, de bossen en de hei.
Daar voel ik mij gelukkig, daar voel ik mij zo blij.
En mooi is ook Steenwijk, dat grenst toch aan jou.
Eesveen, o Eesveen waar ik zoveel van hou.
Is men eens weggeweest, ja jaren misschien.
Wat is men dan toch blij om de school weer te zien.
Ja, wat ook voorbij ging, ons hart bleef bij jou.
Eesveen, o Eesveen wat hou ik van jou.
Refrein:
Zo dicht bij het water, de bossen en de hei.
Daar voel ik mij gelukkig, daar voel ik mij zo blij.
En mooi is ook Steenwijk, dat grenst toch aan jou.
Eesveen, o Eesveen waar ik zoveel van hou.
(auteur: Sjoerd de Vries)
Het nu levende ik
Nog niet slecht ter been
ben ik.
Ik kan nog zomaar ergens heen,
weet ik,
want van reizen word je rijk
vind ik.
Gelukkig gaat dat nog.
Ooit neemt het vast zijn keer,
maar als ik
naar de blauwe hemel kijk,
denk ik:
Daar wil ik later ook wel heen
(Jolanda Jutte)